Zaczęła malować w bardzo młodym wieku, kiedy jeszcze mieszkała na tajlandzkiej wsi, tworząc na każdym skrawku papieru, na którym tylko mogła położyć ręce, farbami, które sama przygotowała z błota i kwiatów.
Nigdy nie zdobyła wykształcenia artystycznego i nigdy nie interesowała się sztuką. Jednak w 2010 roku zaczęła malować olejami, które znalazła w pracowni swojego chłopaka – i była to jej ulbiona technika do 2019 roku, kiedy skupiła się na rysowaniu. Maluje obsesyjnie, tworząc po kilka obrazów w ciągu dnia.
Oprócz ludzi, La lubi malować zwierzęta, kwiaty i grzyby, zwłaszcza muchomory. Zwykle maluje w swojej kuchni, siedząc ze skrzyżowanymi nogami na podłodze w tradycyjny tajski sposób. Woli tworzyć nocą, twierdząc, że nigdy nie była w stanie przystosować się do środkowoeuropejskiej strefy czasowej.
La Inthonkaew urodziła się w małej wiosce graniczącej z dżunglą w środkowej Tajlandii w 1980 lub 1981 roku. Jej ojciec był miejscowym szamanem, wujek – lokalnie czczonym mnichem buddyjskim, znanym z cudownych mocy. Kobiety w jej rodzinie były tradycyjnie położnymi. Chodziła do szkoły tylko przez cztery lata. Po przedwczesnej śmierci ojca rodzina rozpadła się i w wieku jedenastu lat La została sama z dwoma małymi braćmi.
inspirowanym płockim wernisażem w Domu Darmstadt w Płocku
Aby przeżyć przez kolejne dwa lata, musiała stać się myśliwym i zbieraczem. Później wykonywał szereg prac podrzędnych, pracując m.in. jako robotnik budowlany, kucharz, sprzątaczka, masażystka czy wypożyczając parasole plażowe. Pierwsze, z trójki dzieci, urodziła w wieku piętnastu lat, a w wieku 33 lat była już babcią bliźniaków. Podczas wizyty u swojej rodziny w Phuket w 2004 roku została porwana przez tsunami, które prawie ją zabiło. To traumatyczne przeżycie całkowicie otworzyło drzwi jej wyobraźni malarskiej.
Łączna liczba jej prac to ponad 300 obrazów i około czterystu rysunków. Miała liczne wystawy na terenie Czech. Artykuły o jej obrazach ukazały się w czeskich magazynach o sztuce, a w 2020 roku rysunki koronawirusa La pojawiły się w najważniejszym europejskim periodyku o sztuce art brut – Raw Vision (nr 106).
Ondřej Sekanina, 2020
więcej o artystce na: http://www.lainthonkaew.cz/english.html