Habitants-paysagistes (z fr. – mieszkańcy swojego krajobrazu) – w 1977 roku plastyk i architekt krajobrazu Bernard Lassus – interesujący się powstającym w przydomowych ogródkach rzeźbami i instalacjami – użył terminu „habitants-paysagistes.” Zrobił to w swojej książce Jardins imaginaires opisując wszystkie osoby, które podejmowały wysiłek, aby najbliższe otoczenie (dom, ogród) wypełnić osobistą kreacją. Nie są architektami ani artystami. Tworzą bez ograniczeń kulturowych, bez granic. Wypełniają najbliższy pejzaż tym co mają w głowie. Tworzą własne magiczne ogrody, nadbudowując je fantastyczną architekturą, która świetnie komponuje się z otoczeniem (przyrodą, już istniejącymi budynkami). Niektórzy pokrywają domy rozbitymi talerzami, inni budują różnego rodzaju architektoniczne światy, pełne rzeźb i symbolicznych znaczeń tak jak – zbudowany przez Ferdynanda Chevala w latach 1879–1912 – Palais Idéal (Hauterives, Drôme). W 1969 roku dzieło listonosza z Hauterives zostało uznaneprzez ówczesnego ministra kultury Andre Malraux za zabytek.
Jak pokazują analizy poszczególnych biografii, czy wspomnianego Listonosza Chevala czy Pierre’a Avezarda ich wytwory powstają latami, tworząc coraz bardziej skomplikowany system czy rozbudowaną kompozycję przestrzenną, swoisty ogród wyobraźni, imaginarium niczym nie skrępowanej energii twórczej. Trzeba pamiętać, że większość Habitants-Paysagistes to ludzie bez wykształcenia artystycznego, często bez żadnego wykształcenia, którzy nie zabiegają ani o uznanie, ani o sława. Jeśli ona przychodzi to mimochodem, a dla nich liczy się żmudny, często zabierający kilkadziesiąt lat proces, tworzenia własnych światów.
W 1978 roku w Musée d’Art Moderne w Paryżu odbyła się pamiętna wystawa Les singuliers de l’Art: des inspirés aux habitants paysagistes. Była zorganizowana przez Suzanne Pagé (ówczesna kurator l’ARC2), we współpracy z Alainem Bourbonnais, Michelem Ragonem (pisarz, historyk, krytyk sztuki i architektury, przyjaciel rodziny Bourbonnais) i Michelem Thévozem (pisarz, historyk, filozof, do 2001 pierwszy kurator Kolekcji Art Brut w Lozannie). Integralną częścią tej wystawy były instalacje Bernarda Lassusa.